Wat als jullie relatiedoel verschilt? – Gemak & Genot versus Groei & Verbinding

Stel dat je verliefd wordt op iemand die als doel heeft om heel veel plezier en genot te hebben in zijn relaties. En stel dat het jouw doel is, als iemand met een verstoorde hechting, om te groeien in je vermogen fijne relaties aan te gaan en een zo ‘heel’ mogelijk persoon te worden. Je wilt een bewuste vrije relatie. Openheid speelt hierin een grote rol, net zoals vrijheid, verbinding en groei. (Dat is mijn huidige doel.) Het begin van deze relatie kan heel fijn zijn, maar op een gegeven moment zul je merken dat jullie allebei een andere kant uit willen. Zodra er conflict ontstaat wil jij er alles aan doen om daar met z’n tweetjes rustig uit te komen en ervan te leren. Je geliefde denkt echter: “Dit is niet de bedoeling. Dit is niet leuk!”. Hij zal geneigd zijn om verder te kijken, vooral als het vaker voorkomt. ‘Drama’ is namelijk niet welkom in zijn ideaalplaatje. En alles dat niet plezier, gemak en genot is eigenlijk ook niet. Emoties als verdriet, boosheid of angst horen niet in deze relatie thuis. Zo wel, dan is hij weg of trekt hij zich geestelijk en emotioneel uit de relatie terug.

Een recent blog van Bryan Reeves (mijn favoriete relatiecoach) opende mijn ogen voor een mooi inzicht. Het blog gaat over het belang van het hebben van een gezamenlijk doel voor de relatie. Hij stelt dat als jullie reden om samen te zijn van elkaar verschilt, dat de relatie dan gedoemd is te mislukken. Dit had hij in al zijn voorgaande mislukte relaties ervaren, maar nu, sinds zijn doel voor een relatie volwassener is (niet meer volledig gericht op het vervullen van zijn eigen wensen) en de doelen van hem en zijn geliefde overeenkomen, is alles anders. Hij wilde nooit trouwen of kinderen krijgen en nu is hij gelukkig verloofd en wil hij dolgraag kinderen met haar.

Ga maar eens na.. Wat is jouw hoofddoel in je relatie? En dat van je partner (of ex-partner)?

Is dat samen kinderen grootbrengen in een warm en rustig gezinsleven? Is het elkaar ondersteunen en helpen bij elkaars carrière- of wereldverbeteraar-ambities in het leven? Is het een gezellig maatje voor het leven hebben? Is het samen op avontuur gaan en zoveel mogelijk van de wereld zien? Is het samen groeien tot de beste persoon die jullie kunnen zijn? Is het financiële zekerheid en stabiliteit? Is het ongelimiteerde toegang tot seks? Is het je emotioneel beschermd en verzorgd weten? Is het een genotvolle en drama-vrije vriendschap+ delen? Of iets anders?

Komen jullie doelen overeen of zijn ze verschillend? En als ze verschillend zijn, welke uitwerking heeft dat dan op jullie relatie? Vast geen hele goede..

De laatste twee doelen representeren hoe ik voorheen altijd in relaties stond: emotionele bescherming en genot/romantiek. Het laatste doel is overigens geen echt relatiedoel. Het is meer een niet-relatiedoel, dat bij veel vermijdend gehechte mensen op de voorgrond staat.

Ik ga in dit stuk wat verder in op dat laatste doel. Dit komt duidelijk naar voren in de ‘friends with benefits’-relatie. Deze relatievorm lijkt ontzettend vaak verkeerd uit te pakken en beide partijen met een flinke kater op te zadelen.

In alle intieme relaties, dus ook in deze ‘niet-relatie’-relatie, komt namelijk drama voor, puur en alleen vanwege het feit dat we iets van elkaar ‘nodig hebben’, maar verschillende mensen zijn. We hebben verschillende voorkeuren en verschillende gevoeligheden. Breng je twee personen op een intense wijze samen (zoals bij een hechte vriendschap of een vriendschap+), dan komt er hoe dan ook een moment dat bepaalde voorkeuren of gevoeligheden zullen botsen. Drama!

Er bestaat nu eenmaal geen kopie van jezelf. Iemand die alles precies hetzelfde wil als jij en je in alles perfect aanvoelt. Jou on demand geeft wat je nodig hebt en je verder met rust laat.

Misschien is dat in de toekomst mogelijk met een robot..

Dus zelfs als het je doel niet is om er een echte relatie van te maken.. jammer dan, een friends-with-benefits-relatie ís al een relatie. Net zoals een vriendschap dat is.

Wil je echt geen drama, dan moet je alleen blijven. 

Dan kun je altijd precies datgene doen wat jij wilt en alleen gezelschap opzoeken als het jou uitkomt. Ook als het op seks aankomt. Daar bestaan bepaalde plekken voor, weet je. En minder hechte vriendschappen kunnen ook een deel van je doel vervullen. Er zijn zat mensen die eeuwig vrijgezel zijn en het leven vooral alleen doen, dus dat kan.

En toch.. de meeste mensen die dat een hele tijd zo doen zullen op een gegeven moment toch weer verlangen naar iets diepgaanders, naar liefde en verbondenheid. Ik denk dat dat verlangen in ons menselijke DNA ingebakken zit.

Het zal dan dus uiteindelijk van belang zijn om te leren hoe het wél fijn kan zijn, de liefde. Om dat kinderlijke en egocentrische standpunt los te laten, waarin je alles wilt krijgen wat je wilt, wanneer je het wilt, zonder drama. Door echt te beseffen: als ik zo door blijf gaan, zal ik nooit diep bevredigende liefde vinden. Je zou kunnen zeggen dat je hiervoor een soort rock-bottom moet bereiken. Dat je echt geleden moet hebben onder je onvermogen intieme relaties aan te gaan, bijvoorbeeld omdat je de liefde van je leven hierdoor bent kwijtgeraakt.

Je leert dit alleen door (na je rock-bottom) met volle overtuiging een echte relatie aan te gaan en er zoveel mogelijk over te leren, vooral als je nooit een goed rolmodel hebt gehad van hoe het moet. Als je het redelijk beheerst (relaties blijven nu eenmaal een leven lang leren) hoef je niet meer telkens weg te rennen bij drama, maar heb je ermee om leren gaan, op een manier die voor jullie beiden oké voelt. Dan kom je samen juist sterker uit conflict. Dan ben je niet meer alleen gericht op de egocentrische bevrediging van je eigen wensen, maar leer je ook te luisteren naar die van je geliefde (of platonische vriend) en daar vrijwillig en uit jezelf rekening mee te houden. Omdat je van elkaar houdt en je jullie liefde de moeite waard vindt.