Wel of niet terug naar je ex?

Stel je geliefde is vreemdgegaan, bleef hevig twijfelen of hij wel echt voor een leven met jou wilde kiezen of heeft iets anders gedaan wat jij absoluut niet wilde tolereren. Je verbrak de relatie.

Maar.. nu heeft je ex spijt en wil hij je terug. Hij doet enorm zijn best om jou van zijn nieuwe vastbeslotenheid te overtuigen. Je krijgt lange spijtbetuigingen, bloemen / cadeautjes, lieve berichtjes en smeekbedes om het asjeblieft, asjeblieft nog een keer te proberen.

Wat nu?

Veel mensen die in deze positie zitten weten niet goed wat ze hiermee aan moeten. Inwendig juichen ze om deze liefdesverklaring, die het einde lijkt in te luiden van alle voorgaande relatie-ellende en het begin van de liefdevolle relatie, waar ze altijd zo naar verlangden. Eentje waarvoor ze zich beiden net zo hard inzetten, wetende dat ze ware liefde gevonden hebben.

Ze willen zo graag geloven dat het dit keer anders zal zijn.

Maar is dat wel verstandig, vragen ze zich af. Zijn dit geen lege woorden, geboren uit gemis en een angst om alleen te zijn of te blijven. Hoe oprecht is deze ommekeer? Zal, als de eerste vreugdevolle periode van de hereniging voorbij is, niet weer precies hetzelfde gebeuren? Of nog erger?

Soms is een sorry simpelweg niet genoeg.

Ik denk dat het in deze situatie handig is om te bespreken hoe je ex-geliefde tot de conclusie is gekomen dat jullie relatie toch is wat hij/zij werkelijk wil. “Ik miste je zo”, lijkt me onvoldoende. Ja, natuurlijk miste je me (anders stelde onze relaties sowieso weinig voor), maar wat is er verder anders dan voorheen? Hoe ga je in het vervolg om met verleidingen, twijfels of lastige gevoelens? Wat maakt dat je nu wel voor mij denkt te kunnen kiezen en dat je nu wel denkt dat het tussen ons gaat werken? Wat is jouw doel voor onze relatie, wat wil je eruit halen?

Iemand wíl misschien wel veranderen, maar kán hij/zij dat ook?

Als de verandering alleen in zijn/haar hoofd heeft plaatsgevonden, zonder dat er daadwerkelijk gewerkt is aan het leren dealen met (oude) gevoelens en het veranderen van bepaald niet-helpend gedrag, zoals een passieve, impulsieve en/of destructieve levensstijl, dan lijkt het me sterk dat deze opleving van hernieuwde inzet voor de relatie duurzaam zal zijn.

Daden spreken luider dan woorden.

Ik zou zeggen:

“Laat dan maar zien dat je bereid bent te ‘vechten’ voor wat je wilt. Bewijs maar dat je een periode alleen kunt blijven, goed voor jezelf kunt zorgen en dat het je menens is wat jouw liefde voor mij betreft. Lees relevante boeken, ga in psychotherapie (leer praten over je gevoelens, leer kijken naar je overtuigingen over intieme relaties en leer niet-helpend gedrag aan te passen) en onderga psychosomatische behandelwijzen gericht op het helen van oude wonden en het voelen van gevoelens, in plaats van ze consequent weg te drukken (bijvoorbeeld Past Reality Integration, Emotioneel Lichaamswerk, Primal therapie of Somatic Experiencing). En blijf met me in gesprek hierover. Als je me laat zien dat je niet alleen wilt, maar ook je best doet om te kunnen, ben ik bereid het risico te nemen om het opnieuw te proberen.”

Als dit allemaal teveel moeite is voor je ex, dan heb je gelijk je antwoord op de vraag of teruggaan wel verstandig is.

 

PS. Bovenstaande geldt natuurlijk net zo goed voor jou. Zie je ook jouw eigen aandeel in het mislukken van de relatie? Waar liggen jouw eigen ontwikkelpunten? Doe je daar zelf ook iets aan?

PS2. Ben jij zelf degene die je ex terug wilt? Dan heb je hierbij je to-do-lijst. 😉

PS3. Dit stuk heeft overigens geen betrekking op mijn eigen situatie (al sta ik er zelf wel zo in), maar op gesprekken die ik de afgelopen tijd gevoerd heb met anderen.