Ik vond het best lastig te accepteren dat het hele casual-seks-gedoe niet voor mij leek te zijn weggelegd. Ik ben helemaal voor vrijheid en ben behoorlijk open-minded, maar ik kan er niet op een luchtige manier van genieten en lijk daarin soms de enige te zijn.
Ik woon in Amsterdam en hier is het de normaalste zaak van de wereld om vrijblijvend in de rondte te scharrelen. Ben je vrijgezel en op een feestje? Dan hoort daar volop sjansen bij. Het lijkt een doel op zich om daar iemand aan de haak te slaan voor een wilde avond/nacht. Al mijn vrijgezelle vrienden Tinderen en daten er lustig op los en hebben de ene na de andere scharrel. Meestal hebben ze ook iemand onder de knop die ze kunnen bellen als ze zin hebben om samen te ‘Netflixen’, maar waar ze geen relatie mee willen. Seks met Jan en alleman lijkt heel normaal. Gewoon leuk tijdverdrijf. Je moet toch wat, nietwaar?
Maar als ík die fysieke grens overga met iemand, dan ben ik al verliefd. Dan is ie het hele pakket voor mij, zeg maar. Ik wil namelijk niet eens zoénen met iemand die dat niet is. Dat kan ik niet. Ik kus alleen met mensen die ik geweldig vind. En dan wil ik vaker afspreken en hoop ik op veel en veel meer dan alleen een keertje zoenen/seksen. Niks luchtigheid dus.
Ik kan dan ook behoorlijk van slag raken als zo iemand op een gegeven moment niet meer met me wil afspreken, omdat de liefde toch niet wederzijds is. Het stopt vaak pas lang na onze eerste nacht samen, als we op het punt zijn aanbeland dat ze niet meer met goed fatsoen met me af kunnen blijven spreken, wetende dat ik verliefd ben en meer wil. Dat weten ze overigens heus wel veel eerder – en ook dat zij dat zelf niet zo voelen – maar tja.. het is zo fijn he? En je moet toch wat.
Ik wil dat het helemaal niet de normaalste zaak van de wereld is om casual te seksen met elkaar, met één voet in de ‘niet-relatie’ en de rest van het lijf erbuiten. Ik wil eerst verliefd worden, dan een spannende eerste kus delen en pas veel later een nacht doorbrengen met elkaar; pas als het van beide kanten liefde is. Zoals het heurt. Sterker nog, ik wíl dit niet alleen, ik kán niet anders. Ik ben veel te gevoelig en word veel te intens verliefd voor casual seks. Misschien kan ik die hele liefdesverslaving herformuleren naar simpelweg een erg romantische aard.
Ik ben overigens net terug van een surfvakantie en uiteraard werd er daar ook lustig op los geflirt en geromanced. Ik kwam sterk in de verleiding eraan mee te doen. Maar wetende wat ik nu weet, heb ik dat niet gedaan. Waarom zou ik? Ja het is leuk en fijn in het moment, maar daarna zit ik weer met een veel te snel hechtingsproces, waar ik van los moet zien te komen. Met alle emotionele chaos van dien. Nee dankjewel. Seks is voor mij iets magisch, niet iets casuals.
Ik zit sinds een paar maanden weer in de zogeheten ‘afkickfase’ van de 12 stappen van SLAA, dus het zou rete-onverstandig zijn geweest. Die afkickfase betekent dat je stopt met al je verslavingsgedrag- en obsessies (dat heet ‘bottom line’ gedrag) en vertrouwt op het nog onbekende, maar veel fijnere, leven dat je ervoor in de plaats krijgt. Voor mij is mijn bottom line voornamelijk direct en indirect contact met exen, waar ik nog veel gevoelens voor heb. Direct contact spreekt voor zich: niet appen, niet bellen, niet mailen, geen reacties op social media en niet afspreken, maar bovenal geen seksueel contact met hen. Indirect contact is bijvoorbeeld oude whatsappgesprekken nalezen, foto’s kijken, tarotleggingen doen (ja, dat doe ik dus haha), langdurig over hen nadenken en onze relatie analyseren, hoopvol / analyserend over hen praten met mijn vrienden, plaatsen bezoeken waar ze kunnen zijn, hun interesses overnemen, blogs over ‘twin flames’ lezen (die voeden mijn valse hoop). Maar ook nieuwe romantische intrige moet ik voorkomen, dus niet sjansen/kussen/seksen voor de lol. Geen casual seks dus.
Voor iedereen binnen SLAA is het een valkuil om te geloven dat dit veel te saai is. Ook voor mij. Dat anderen wel plezier hebben en kunnen doen wat ze willen en wij niet. Boehoe. Een beetje ‘leven’ moet toch kunnen?? Ik hoef toch geen heilige te worden?? Maar het gaat er nu juist om dat die vlucht in highs niet meer nodig is als je een stabiele basis hebt in je leven. Als je je voor 100% inzet op je werk, veel energie in je vriendschappen investeert, goed voor je lichaam zorgt met gezonde voeding en voldoende beweging en sport, die dingen doet waar je hart sneller van gaat kloppen, contact houdt met het spirituele (door meditatie en ‘gebed’) en als je je leven op een goede wijze leeft. Je kunt pas trots en blij zijn met de persoon die je nu bent – zelfliefde ervaren dus – als je volledig congruent leeft met je waarden. De mijne zijn onder andere open en eerlijk zijn, lief zijn voor alles en iedereen, bijdragen door middel van een bewustere levensstijl en mijn nieuwsgierigheid en plezier volgen. Echte liefde en partnerschap (ook met mijn vrienden) vind ik het mooiste wat er is. Daar kan geen lege high meer tegenop.