“Beste Stefanie, ik denk dat ik seks- en/of liefdeverslaafd ben.. wat nu?”

 

“Beste …………,

 

Wat goed dat je op zoek bent naar meer begrip over wat er nu precies bij jou speelt en daarbij op mijn blog terecht bent gekomen.

De eerste (en mijns inziens de belangrijkste) stap heb je al gezet: die van bewustwording. Je verhaal klinkt als één van de vele andere verhalen die ik gehoord heb binnen SLAA (Sex and Love Addicts Anonymous). Het lijkt er dus op dat er bij jou inderdaad sprake is van een verslaving. Ik kan niet beoordelen of je inmiddels al ‘genoeg’ geleden hebt onder dit patroon in je liefdesleven. Of de maat nu vol is, voor je gevoel. Zelfs mét bewustzijn kan dit patroon namelijk nog jarenlang doorsudderen, maar het is mijn ervaring dat je het punt van ‘dit nooit meer’ veel sneller bereikt met dit bewustzijn, dan zonder. Bewust onbekwaam zijn is iets vreselijks, jezelf telkens weer de fout in zien gaan terwijl je het verdomde goed weet, vooral als het je maar niet lukt om van daaruit bewust bekwaam te worden, te leren hoe het anders kan. Die gevoelens van frustratie en machteloosheid kun je benutten, omdat ze je gevoel van noodzaak om te veranderen verhogen.

In elk geval: blijf niet aanmodderen, maar zoek hulp.

Daarbij komen dan bibliotherapie (zelfstudie), psychotherapie, SLAA-groepen en alternatieve vormen van therapie om de hoek kijken. Ik denk dat het heel lastig is – zo niet onmogelijk – om op eigen houtje uit dit patroon te komen. Zo’n patroon is namelijk meestal al op jonge leeftijd ontstaan. Ergens is er een gat in je ziel geslagen, dat jij op probeert te vullen met ‘liefde’ en/of seks. Het is handig om uit te zoeken hoe dat gat bij jou is ontstaan, hoe het zich bij jou uit en wat er voor nodig is om daar aan te werken. Ik ben van mening dat alleen een combinatie van bovenstaande methoden significante verandering teweeg kan brengen.

Het boek ‘the Truth’ is inderdaad alvast een mooi begin, om herkenning te vinden. De boeken ‘Verslaafd aan liefde’, ‘Verbonden’ en ‘Liefdesbang’ zijn dat ook; dit zijn meer zelfstudieboeken.

Wat goede gespecialiseerde therapeuten betreft.. nee, helaas, die ken ik nog niet. Seks- en liefdeverslaving zijn geen officiële DSM-diagnoses, maar verslavingsbehandelcentra behandelen deze vormen van verslaving ook. Google er maar eens op. Er zijn ook talloze vormen van alternatieve therapie, die je kunt proberen, zoals bijvoorbeeld emotioneel lichaamswerk (!!), Past Reality Integration en traumahealing. Maar ook buiten de GGZ is er veel te vinden. Zo kun je leren authentiek contact te maken, bijvoorbeeld in Tantra cursussen of in Circling of Authentic Relating workshops. Vrij leren bewegen, je lichaam en je gevoelens leren voelen en jezelf durven laten zien, gewoon zoals je bent. Er zijn adem-, beweging- en knuffelworkshops. Er is zoveel moois te vinden dat jou kan helpen met het aanleren van vaardigheden die je binnen relaties nodig hebt en die jouw eigenwaarde vergroten. Het pad van persoonlijke ontwikkeling leidt altijd van het één naar het ander, dus uiteindelijk kom je min of meer op hetzelfde resultaat uit. Begin gewoon met die zaken die je aanspreken. Als je jouw pad binnen de reguliere GGZ begint, dus via een verwijzing van je huisarts, dan wordt de psychologische behandeling gewoon vergoed.

De SLAA-groepsbijeenkomsten zijn vrij toegankelijk voor iedereen die denkt zelf verslaafd te zijn. Ze zijn heel gestructureerd en voelen in het begin daardoor wellicht wat kunstmatig aan, maar het is heel fijn – en confronterend – om alle verhalen van de anderen te horen. Iedereen krijgt een vast aantal minuten de tijd om zijn verhaal te delen (meestal 3 of 4 minuten per persoon). De eerste keren kun je gewoon eens gaan luisteren en kijken of het wat voor je is. Het programma werkt met zogenaamde sponsors en fellows, respectievelijk mensen die al langer in het programma zitten en als jouw ‘mentor’ kunnen fungeren en mensen die je kunt bellen als je het moeilijk hebt. Zelf ben ik gestopt met de SLAA-bijeenkomsten, omdat ik inmiddels een behoorlijk netwerk van lieve vrienden heb waar ik bij terecht kan (en die van mijn problemen weten) en ik tevens door workshops en opleidingen in de spirituele hoek (zoals vrouwencirkels) gelijkgestemden heb leren kennen, waar ik veel mee deel en herkenning bij vind. Die vrijere en meer persoonlijk verbonden vorm past beter bij mij dan SLAA. Echter, het 12-stappen-programma was voor mij héél erg nuttig, dus het lijkt me goed om daar kennis van te nemen, al is het maar door het boek te bestuderen en daarmee aan de slag te gaan.

Ik geloof niet dat seks- of liefdeverslaving een ziekte is, maar wel een geestelijke/emotionele stoornis. Als je er voldoende aan werkt op verschillende gebieden, ben ik ervan overtuigd dat je het kunt overwinnen. Net zoals veel andere stoornissen. Wel denk ik dat het een zwakke plek zou kunnen blijven. Maar als ik voor mezelf spreek.. Sinds ik heel helder voel dat ik niet meer terug wil naar die allesoverheersende highs en lows van mijn liefdeverslaving (daar had ik zo’n drie jaar van bewust onbekwaam aanmodderen voor nodig), is het veel gemakkelijker de verleiding te weerstaan, als die zich voordoet. Gemakkelijker, dus niet gemakkelijk. Waarschijnlijk heeft dat nog veel meer tijd nodig. De positieve voorbeelden die ik in SLAA zag sterkten me daar ook wel in: je kunt er echt nauwelijks tot geen last meer van hebben op een bepaald moment, als je je er maar voor blijft inzetten.

Het is een hele mail geworden, ik hoop dat je er iets aan hebt!

 

Veel sterkte op je pad,

Liefs Stefanie”