Vertel eens.. Ben jij bang om alleen te zijn?
Eén van de zwaarst wegende redenen voor mij om niet te stoppen met nergens-toe-leidende-(niet)-relaties, was dat ik bang was dat ik me dood zou gaan vervelen. Dat ik totaal geen levensvreugde meer zou voelen. Saaai, zo elke dag alleen! Ook al was ik niet gelukkig in deze relaties, ik had in elk geval regelmatig lief en/of spannend gezelschap. Wat zou mijn leven leeg zijn als ik dat niet meer had! Ik moest er niet aan denken.
Nu is het alleen zijn al ruim een half jaar een feit en, toegegeven, ik heb er nog steeds wel eens moeite mee (vooral als ik met vrienden over hun date-verhalen of mijn exen praat), maar lang niet zoveel als ik van tevoren dacht. Door alle energie die vrijgekomen is, die ik voorheen kwijt was aan me rot voelen en over de relatie piekeren, heb ik mijn leven eens grondig onder handen kunnen nemen.
Ik heb die energie bij hen weggehaald en in mezelf gestoken. Nagedacht over de vraag: Hoe wil ik eigenlijk dat mijn leven eruit ziet en hoe zie ik mijn rol daarin? Wat is echt belangrijk voor mijn gevoel van tevredenheid en geluk?
Ik heb dat vrij gestructureerd aangepakt, compleet met een plan, uitgewerkt met doelen per leefgebied (zoals vriendschap, werk, huishouden, financieel vermogen, persoonlijke ontwikkeling, plezier/ontspanning, lichamelijke en geestelijke gezondheid, zingeving etc). Op het behalen van die doelen ben ik nu al een paar maanden gericht. En niet zonder resultaat.
Ik zie en spreek mijn vrienden nu veel meer, waardoor ik me veel meer verbonden met hen voel. Ook heb ik nu meer ruimte om met nieuwe mensen af te spreken, die ik graag beter wil leren kennen. Ik ben aan een 4-jarige Raja yoga-opleiding begonnen, waar ik best wat tijd aan kwijt ben, zowel qua lessen als qua thuis-practice, maar wel tijd die ik heerlijk en zinvol besteed vind. Ik wandel veel, gewoon door de buurt, in het Vondelpark of het Amsterdamse Bos, en loop hard in een clubje. Ik kook vrijwel elke avond lekkere veganistische maaltijden voor mezelf, waarbij ik moeite doe om steeds nieuwe recepten uit te proberen. Ik heb een nieuwe schoonmaakroutine ingevoerd, waar ik er voorheen best wel met de pet naar gooide. Ik lees nog altijd veel psychologische en spirituele boeken, maar geen boeken over liefdesrelaties meer. Ik steek tijd in mijn blog. Ik werk aan mijn emotieregulatie bij een traumatherapeute, die ik ongeveer twee keer per maand zie. Ik heb besloten weer als psycholoog te gaan werken, omdat dat hetgeen is dat ik het allerliefste doe, maar een hele tijd niet heb aangedurfd door mijn eigen emotionele instabiliteit (tja, psychologen zijn ook maar mensen). Ik ga per januari beginnen met een 2-jarig werk/leertraject voor vrijgevestigde psychologen. Helemaal vrij, maar toch verbonden met collega’s en supervisoren. Het past perfect bij me. Daarnaast ben ik ook nog op vakantie geweest: met een vriend op surfvakantie (superleuk!) en lekker een weekendje weg met vriendinnen. Ik zou nog graag alleen op reis gaan naar Ubud op Bali; daar moet ik nog even moed voor verzamelen.
Kortom: het is emotioneel gezien heerlijk rustig nu, maar toch ook inspirerend en vol genoeg om me niet te vervelen. Ik heb mezelf en mijn leven dus weer aardig onder controle, voor zover het leven echte controle toestaat.
Vrienden vragen weleens: “Mis je het niet dan? Het knuffelen en de seks, het samen slapen, lekker tegen elkaar aan kruipen?” Natuurlijk mis ik dat. Maar dat is me de onrust en al dat gedoe niet meer waard. Ik kan best een tijd zonder; ik heb kennelijk geen romantische en seksuele contacten nodig om oké te zijn. Leuk als het ooit weer een keer komt (dit keer dan wel volledig wederzijds), maar als dat voorlopig nog niet zo is: ook prima. Knuffelen kan ik uiteraard ook met vrienden of familieleden (of huisdieren, maar die heb ik niet). Gewoon een kwestie van wennen, aangezien ik me daar nog niet volledig bij op mijn gemak voel. Zo kan ik een deel van het gemis aan lichamelijke contact opvullen en tegelijkertijd een hechtere band met de lieve mensen in mijn leven krijgen. De seks mis ik eigenlijk helemaal niet. Vooral al die blaasontstekingen en zorgen om soa’s of ongewenste zwangerschappen niet. Dat geeft ook weer aan dat het me vooral om het gevoel van intense verbondenheid te doen was, niet om de seks an sich. En stel ik zou het wel missen, dan is daar natuurlijk ook een oplossing voor.
Dus ja, mijn leven is zeker nog wel leuk zonder halfslachtige geliefden, veel leuker zelfs! Een kwestie van verstandig zaaien, en dan lekker oogsten.