Tantra scholen en gemeenschappen: is dat toegeven aan seks- of liefdesverslaving?

Ik las een paar dagen geleden een schokkend artikel over The New Tantra (TNT) school, geschreven door een oud-hoofdlerares van deze spirituele school. Voor wie het niet kent, TNT is een moderne Tantra school, gericht op “embodied transformation, mental expansion and community building”. Het gaat, volgens de verhalen van mensen die ik ken en die er zijn geweest, vooral om (seksuele) bevrijding. Het doel van de workshops is onder andere herconditionering: je verliest gevoelens van onzekerheid, schaamte en schuld en krijgt daar extase, liefde en zelfvertrouwen voor terug. Iets dat veel spirituele zoekers aanspreekt. Zo ook mij.

Ik heb een tijd lang overwogen om er ook heen te gaan. Dit na enthousiaste verhalen van een geliefde, die er tijdens onze tijd samen geweest was, en een vriendin die er ook workshops had gevolgd. Ik zat inmiddels behoorlijk in het spirituele wereldje in Amsterdam, en hoorde steeds meer verhalen van mensen die er geweest waren. Ik vond het inspirerend, wat ik hoorde, maar ook wel behoorlijk extreem, en misschien wel juist daarom razend interessant en spannend. Vrienden van me die niet in het wereldje zaten verklaarden me voor gek, dat ik het überhaupt alleen al overwoog!

Wat gebeurt er dan in dit soort workshops? Ik weet alleen iets over de eerste twee workshops (level 1 en 2) van hun totale programma. Deze twee workshops worden samen aangeboden en duren bijna een week. Je mag level 1 ook los volgen overigens, door na dit level weg te gaan, maar de rest van het programma mag je dan niet volgen.

Level 1 start onschuldig: kleren aan en vooral veel Tantra-oefeningen, zoals echt contact leren maken, emotionele energie door je lichaam leren bewegen en ermee leren zijn en je (wellicht beschamende) waarheid delen. Hier zie ik heel veel moois en goeds in. Dit zijn ook Tantra-oefeningen die ik zelf in workshops van andere scholen heb gedaan.

Maar dan, level 2 (N.B. Ik heb deze info gehoord en niet zelf ervaren, dus ik weet niet in hoeverre dit alles 100% waar is. Klopt er iets niet, mail me dan asjeblieft even.). In dit level gaan de kleren uit en is het ineens niet meer zo onschuldig. Er vindt de-armouring plaats (hard drukken op bepaalde punten om opgeslagen emoties vrij te laten komen), let wel: in deze specifieke workshop gebeurt dat ook in de vagina en anus. Dit doen de deelnemers bij elkaar, keurig met latex handschoenen aan. Je oefent ook met andere deelnemers in het uiten van dirty talk, masturbatie waar anderen bij zijn en het delen van seksuele fantasieën, waarvan sommige ter plekke worden uitgevoerd. Alles gericht op een bevrijding van eventuele schaamte- of schuldgevoelens. De grenzen worden hierbij steeds wat verder opgerekt. Er schijnt uiteindelijk veel seks plaats te vinden, zowel tussen deelnemers als onder de leraren en assistenten. Ze voeren kennelijk en plein publique een show op waarbij niks te gek is en alles kan en mag. Het is niet verplicht om aan al die seks mee te doen trouwens, dat mag je zelf bepalen. Aan het eind van de workshop krijg je een publiekelijke beoordeling of je wel vrij genoeg meegedaan hebt aan de workshop. Is dat niet het geval, dan ga je geen level omhoog en zul je de workshop nogmaals moeten doen om verder te komen in het programma van de school.

Dat klinkt behoorlijk heftig toch?

Nu ik het allemaal zo opschrijf vraag ik me af: waarom heb ik dit overwogen? Ik moet er niet meer aan denken. Het was een combinatie van pure nieuwsgierigheid, zoeken naar manieren om te groeien als persoon en een drang naar spanning en sensatie. Het kwam op mijn pad in een fase van mijn leven waarin ik daar veel mee bezig was. Ik wilde ook weten what all the fuss was about, zelf beoordelen of ik het iets vond na alle positieve verhalen die ik erover gehoord had. Gelukkig kwam ik wat later een meisje tegen, dat me hevig afraadde aan deze workshops deel te nemen. Vooral omdat ze hoorde dat ik het lastig vond om mijn grenzen aan te geven. Volgens haar zou het me niet zozeer bevrijden en doen groeien, maar traumatiseren, zoals dat ook bij haar en bij veel vriendinnen van haar was gebeurd. Er speelt in deze workshops namelijk veel sociale en spirituele druk, die je gemakkelijk aan je eigen grenzen voorbij laat gaan (vooral als die al zwak zijn) en dingen laat doen waar je later spijt van krijgt, onder het mom van spirituele groei.

Het lijkt er voor mij op dat dit soort ‘zwarte Tantra’ scholen, gemeenschappen en feesten een vrijbrief bieden voor het uitleven van patronen van seks- en liefdesverslaving. Alles moet daar kunnen, niets wordt als ‘verkeerd’ bestempeld. Die vrijheid is natuurlijk mooi, maar het heeft ook een keerzijde voor degenen die gevoelig zijn voor sociale of spirituele druk. Juist omdat ze zo’n intense relationele ervaring bieden werkt het als een magneet op mensen met een seks- of liefdesverslaving. Het zijn vaak echte thrill-seekers. Maar ja, gooi een hoop zoekende mensen met veelal getraumatiseerde achtergronden en/of een onveilige hechting bij elkaar, dan kan dat een emotioneel gevaarlijke setting opleveren, denk ik. Je verliest jezelf er al gauw volledig in.

Het element ‘machtswellust’ speelt vaak ook een belangrijke rol in dit soort gemeenschappen, zoals in het artikel over TNT (dat ik aan het begin van dit stuk noemde) op een akelige wijze duidelijk wordt. In de documentaire Wild, wild country over de Tantrische commune van Osho kwam dit ook sterk naar voren.

Er bestaan overigens ook veel mildere Tantrascholen, waar deze machtspelletjes en extremiteiten geen of nauwelijks een rol lijken te spelen: de zogenaamde witte en rode Tantra scholen. Zoals bijvoorbeeld het Centrum voor Tantra. Daar leer je onder andere werken met je energie en je verlangens / behoeftigheid, maar de focus ligt niet op het ongebreideld uitleven daarvan, maar het leren reguleren van die energieën in jezelf en ze bewust inzetten in verbinding met bijvoorbeeld je partner. Dat lijkt me mooi; ik zou er graag nog enkele trainingen volgen.

Het fijne is dat dit soort workshops je een gemeenschap op kan leveren. Tegenwoordig, in onze individueel georiënteerde maatschappij, is dat soms best lastig te vinden. Ik vind het prettig om tot een groep mensen te behoren met mooie idealen en een focus op persoonlijke ontwikkeling. Ik hoef hen niet per se constant om me heen te hebben, zoals in een commune of woongroep, maar ik wil me wel graag regelmatig met hen omringen. Zoals ik al in eerdere blogs vertelde, voel ik me sterk aangetrokken tot de yoga-leer (de Raja yoga, maar ook de Tantra yoga), die mij laat zien hoe je op een liefdevolle, verbonden, tevreden en kalme manier in het leven kunt staan en met anderen om kunt gaan. De mensen die hiermee bezig zijn passen bij mij, merk ik. Dat soort opleidingen en bijeenkomsten blijf ik dus voorlopig bezoeken. Je blijft na zo’n events namelijk vrijwel altijd aan enkele leuke mensen hangen, waar je lekker mee klikt. Ik vind het nu eenmaal fijn om veel lieve en bewuste mensen om me heen te verzamelen en zo een zelfgekozen familie te creëren, waarbij we elkaar stimuleren in persoonlijke groei. Dat kan ook prima zonder me daarbij te verliezen in intens verslavingsgedrag.

 

PS. Ik noemde er al enkelen, maar er zijn natuurlijk een hoop mensen (met naar mijn idee heel sterke grenzen) die hier vooral positieve ervaringen hebben gehad en aangeven heel veel geleerd te hebben. Verder wil ik ook absoluut niet suggereren dat iedereen die hier aan deelneemt seks- of liefdeverslaafd zou zijn, of een onveilige hechting heeft. Ik denk alleen wel dat het een magnetische werking heeft op deze mensen en dat je ze daarom in relatief grote getale op zulke plekken tegen zult komen.